دوست عزیز مشکل ازدواج بخشیش برمیگرده به دولت و حکومت و بخش مهمی از اون برمیگرده به ما . کسانی رو میشناسم که ازدواجشون ختم میشه به رفتن به محضر عقد و سپس به خانه برای زندگی. کسی رو میشناسم که با پبک نیک و مستاجری شروع کرد و امروز زندگی خوبی داره. و بسیاری دیگر که مربوط به همین چند سال است.

ما هستیم که با تجملات و با درست کردن مراسمات خرافی و گناه و توقعات آنچنانی که برای مردم است و هیچ ارزشی ندارد کار ازدواج را سخت کرده ایم . 300 تا 400 هزار خانه ای که در تهران خالی است رو ما مردم هستیم که خالی گذاشتیم و حاضر نیستیم دست جوانی را بگیریم و در این خانه ها مستقر کنیم.

برادر عزیز دوست دختر و گشت زدن توی خیابون که نشد راه حل. برو ببین آن دست از کشورهایی که آزادی جنسی و این روابط دختر و پسری را در دستور کار قرار داده اند مشکل پیدا کرده اند . خانواده ای تشکیل نمی شود و اگر تشکیل شود بچه ای به دنیا نمی آورد.

کشوری مثل آلمان که جزو کشورهای صنعتی دنیاست و من و شما ماشینهای آنان را می بینیم و غبطه میخوریم که اینها به کجا رسیده اند رشد جمعیت ندارد. چند سال دیگر آلمانی وجود نخواهد داشت.

ما به اندازه خودمان قدمی برنمیداریم و کاری انجام نمی دهیم . همه هم معترضیم اما دریغ از یک قدم برای اصلاح جامعه برداشتن.